زندگى من چون رقص مرداب بود. از دور همه را به تحیر زیبایى وا مى داشت و از نزدیک همه را در باتلاق مغشوش افکارش غرق مى کرد. برگرفته از رمان رقص مرداب نوشته سجادقنواتی.

شاخه ای سبز در این سامان نیست. سایه ای بر سر دیوار نمانده است. همه افسانه بر این راه نشانده است. همچنان سخت و اسفناک و هراس انگیز. باید از ماه گذر کرد. باید از عشق حذر کرد. عاشقم با همه اسرار خوش عشق. عاجزم از همه تنهایی این عشق. و ندانم که چه رنگی شوم آخر تن دیوار. با تنی چند حقیرانه و گمراه. می روم بر سر برزن. می روم تا گذر زن. می روم تا که خیالم بشود من. بشوم عاشق دیوانه ی رسوا. بهار را به خاطر بیاور.

Abonne-toi à mon blog! Fere bordel avec mé poto.

وبلاگی با آدرس مورد نظر پیدا نشد.